طبق ماده 279: محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است، به نحوی که موجب نا امنی در محیط گردد.
ماده ای فوق تکرار ماده 183 قانون مجازات سابق است با تفاوت اینکه در قانون جدید به مقید بودن این جرم و قید و شرط های آن بها داده است.
محارب به کسی گفته میشود که یک یا چند نفر را بدون جنبه شخصی با سلاح بترساند و باعث رعب و وحشت آنها و نا امنی محیط شود. پس اگر شخصی اسلحه در دست به سمت کسی نشانه رود و با آن شخص خسومت داشته باشد به جرم او محاربه نمی گویند. یا اگر شخص اسلحه به سمت جمعی از مردم یا شخصی بگیرد و مشکل شخصی هم نداشته باشد ولی به دلیل ناتوانی نتواند باعث سلب امنیت شود به او هم محارب نمی گویند. برای محاربه باید تمام شروط در قانون رعایت شود ینی اینکه:
- خسومت شخصی وجود نداشته باشد.
- شخص دارای سلاح باشد.
- باعث سلب امنیت شود.
مبارزه با محاربان
کسی یا کسانی که خود برای مبارزه با محاربان دست به کار شوند و اسلحه در دست بگیرند و باعث سلب امنیت شوند را به آنها محارب نمیگوییم ولی دارای شرط است و شرط آن است برای مقابله یا دفاع و ساقط شدن محاربه از آنها این است که حمله ابتدایی را محاربان انجام داده باشند و بعد دست به کار شوند.
محربان چه کسانی هستند؟ آیا راهزنان، سارقان و قاچاقچی ها محارب هستند؟
راهزنان ,سارقان و قاچاقچیان به دلیل اینکه باعث سلب امنیت کشور و ارعاب مردم میشوند و خسومت شخصی ندارند و برایشان جان ومال انسانها مهم نیست مشمول محاربه میشوند.
